26/8/15

"Toco tu boca..."

Tal día coma hoxe, hai 101 anos, nacía en Bruselas Julio Cortázar, un dos grandes. Para lembrar a súa figura, transcribo o capítulo 7 de Rayuela, ( da edición de Alianza Editorial, Madrid, 1987), unha novela fundamental e innovadora na literatura contemporánea.

" Toco tu boca, con un dedo toco el borde de tu boca, voy dibujándola como si saliera de mi mano, como si por primera vez tu boca se entreabriera, y me basta cerrar los ojos para deshacerlo todo y recomenzar, hago nacer cada vez la boca que deseo, la boca que mi mano elige y te dibuja en la cara, una boca elegida entre todas, con soberana libertad elegida por mí para dibujarla con mi mano en tu cara, y que por un azar que no busco comprender, coincide exactamente con tu boca que sonríe por debajo de la que mi mano te dibuja.
  Me miras, de cerca me miras, cada vez más de cerca y entonces jugamos al cíclope, nos miramos cada vez más de cerca y los ojos se agrandan, se acercan entre sí, se superponen y los cíclopes se miran, respirando confundidos, las bocas se encuentran y luchan tibiamente, mordiéndose con los labios, apoyando apenas la lengua en los dientes, jugando en sus recintos donde un aire pesado va y viene con un perfume viejo y un silencio. Entonces mis manos buscan hundirse en tu pelo, acariciar lentamente la profundidad de tu pelo mientras nos besamos como si tuviéramos la boca llena de flores o de peces, de movimientos vivos, de fragancia oscura. Y si nos mordemos el dolor es dulce, y si nos ahogamos en un breve y terrible absorber simultáneo del aliento, esa instantánea muerte es bella. Y hay una sola saliva y un solo sabor a fruta madura, y yo te siento temblar contra mí como una luna en el agua". (Páx.44/45).



24/8/15

O tren na literatura e no cine

Na miña opinión as viaxes en tren teñen un encanto especial do que carecen outros medios de transporte. Na literatura e no cine temos unha morea de obras no que a presenza do tren é fundamental. Aquí hai unha pequena selección de libros e películas sobre esta temática.

O tren na literatura e no cine on PhotoPeach

23/8/15

El secreto de Vesalio

"El periodista se atusó el bigote. Pensó un momento en Dolors y se le humedecieron los ojos. Ojalá pudiera compartir su buena fortuna con ella. La echaba de menos, su recuerdo aún le lastimaba y creía que, como una herida mal cerrada, le dolería siempre". (Pág. 530).

  Este é un fragmento da novela El secreto de Vesalio  de Jordi LLobregat, publicado pola editorial Planeta. O marco temporal no que se desenrolan os feitos é o ano 1888, uns días antes de celebrarse a Exposición Universal en Barcelona. É entón cando aparecen unha serie de cadáveres mutilados o que dará orixe a unha investigación extraoficial dos feitos.
   Hai varios personaxes que se verán implicados nas pescudas, por diferentes motivos. Daniel Amat, profesor en Oxford, regresa a Barcelona para enfrontarse ao seu pasado é para asistir ao enterro do seu pai. Non lle convencen as explicacións que recibe sobre a súa morte, así que decide ir máis alá pola súa conta. Por outra banda, tanto Bernat Fleixa como Pau Gilbert, incorporaranse á investigación. O primeiro é un xornalista que toma o seu traballo con moita calma e está desexoso de atopar un filón que definitivamente remate cos seus problemas. O segundo é un brillante estudiante de Medicina que tenta atopar un manuscrito de anatomía que agocha un segredo.
   Creo que é unha lectura que non nos vai defraudar.

21/8/15

El cazador del desierto

" - Está clarísimo-dije, saliendo de pronto de mi cavilación.
  - ¿Qué?-respondieron a la vez Irene y Silvia, sin comprender.
  - Fue eso. Una caza.
  - ¿El qué fue una caza?-insistió Silvia, desorientada.
  - Todo, desde el principio-expliqué-.O al menos desde que te eligió a ti, Irene. Buscó entre todas, escogió la mejor presa y a partir de ahí no paró hasta tenerte en el punto de mira. Y cuando al fin te tuvo, hizo como Robert de Niro. Levanto el rifle, disparó al aire y se fue." (Pág.180)
  • Título : El cazador del desierto.
  • Autor: Lorenzo Silva.
  • Editorial: Anaya.
  • Colección: Espacio Abierto (nº 66).
  •  Lugar y fecha de publicación: 1998, Madrid.

14/8/15

A time for us

  Romeo e Xulieta  é unha das  traxedias máis coñecidas de William Shakespeare . Ambientada en Verona, cóntanos a historia de amor de dous adolescentes que deciden vivir o seu amor aínda que as súas familias, os Capuleto e os Montesco, sexan eternos rivais.
    No seguinte vídeo podemos escoitar o tema de "A time for us" de Barrat Waugh e disfrutar coas imaxes máis representativas da versión de Franco Zeffirelli (1968).

9/8/15

Maxia

  Cando saín do cine, despois de ver A illa mínima (A. Rodríguez), tiven a sensación de disfrutar dunha gran película na que todos os seus elementos (traballo dos actores, ambientación, fotografía...) conforman un todo memorable. Gustoume desde o primer fotograma.
    Aínda que semella que non sucede nada extraordinario no pobo no que se desenrola a acción da película,  o certo é que moitos dos seus habitantes parecen ter algún segredo agochado, non esquezamos que estamos nos anos oitenta e hai moito medo no ambiente, e iso tamén é aplicable aos policías  encargados de investigar a desaparición de dúas rapazas. Son antagónicos e misteriosos e un deles (interpretado por Javier Gutiérrez) nega as sospeitas que pesan sobre el. É precisamente unha imaxe deste último, contemplando en silencio a natureza na que se desenvolve a investigación, a que probablemente máis me chama a atención. E é que hai momentos no que parece que o tempo se detén e non hai nada máis. Pura maxia.
      

8/8/15

Contos de terror dos obxectos malditos

   Un dos libros que lin este verán, seguindo a recomendación das miñas compañeiras de departamento, foi Contos de terror dos obxectos malditos de Chris Priestley, ilustrado por David Roberts, e teño que dicir que me gustou moito.


 Edgar é un rapaz que sempre sentiu curiosidade polo seu tío Montague, "un bicho raro" en palabras do seu pai e, coincidindo coas vacacións, faille unha visita. Unha vez na súa casa este comeza a contarlle unha serie de contos relacionados con varios obxectos (un marco dourado, un debuxo,...) Son historias de medo que acaparan a atención de Edgar, fascinado como está con este tío seu tan misterioso e tan diferente aos seus pais.  É un gran contador de historias o seu tío Montague. Sabe crear a intriga axeitada e Edgar pídelle que lle conte máis, non importa o seu contido.
 Lémbrame este libro aqueles momentos en que algún familiar, sobre todo pola noite, contábanos algunha historia de medo cando eramos pequenos. Despois custaba traballo durmir...


7/8/15

A filla de Ryan

É unha das miñas películas favoritas, A filla de Ryan (David Lean, 1970), e agora que hai máis tempo libre, tiven a oportunidade de volver a ela. Creo que tanto a fotografía, como a música son excelentes e contribúen a achegarnos a unha historia que remata de xeito durísimo.
  Básicamente cóntanos a historia de Rosy (Sarah Miles) unha rapaza que vive nunha localidade da costa irlandesa e que casa co mestre, Charles, interpretado por Robert Mitchum. Sen embargo, trátase de dúas persoas moi diferentes e esta relación non é a que ela esperaba. Entón aparece en escea un oficial inglés do que se namora e que responde ao que ela sinte.
  No vídeo aparece o momento en que Rosy, inmersa na tónica de monotonía habitual e, mentres Charles corrixe uns cadernos dos seus alumnos, decide saír ata o xardín e alí, disfrutando do aire libre e do aroma dos lirios, ve ao seu namorado e concerta unha cita con el.
  Engado tamén un segundo vídeo coa banda sonora da película, obra de Maurice Jarre.

5/8/15

Winter Dreams

"For the first time in years the tears were streaming down his face. But they were for himself now. He did not care about mouth and eyes and moving hands. He wanted to care, and he could not care. For he had gone away and he could never go back any more. The gates were closed, the sun was gone down, and there was not beauty but the gray beauty of steel that withstands all time. Even the grief he could have borne was left behind in the country of illusion, of youth, of the richness of life, where his winter dreams had flourished.
  -Long ago- he said-long ago, there was something in me, but now that thing is gone. Now that thing is gone, that thing is gone. I cannot cry. I cannot care. That thing will come back no more." (Page 73)

  Este é o final de Soños de inverno (1922) de F. Scott Fitzgerald (1896-1940),   que agora podemos volver ler nunha colección de libros bilingües que recentemente apareceron publicados co xornal El País. A historia de Dexter Green e Judy Jones, os saltos no tempo, as reflexións que aparecen no relato,...fan desta obra unha lectura recomendable, ao igual que o resto de obras do autor ( O gran Gatsby, Suave é a moite,etc)


LinkWithin