29/8/08

Novelas e-jemplares


Recollemos aquí unha serie de páxinas web relacionadas co mundo da lectura. Estas recomendacións debémosllas a Sergio Múñoz ( tvmás* , 22 - 28 de agosto) .

1.- DOMINIO PÚBLICO.

. http://www.gutenberg.org ( Hai máis de 20.000 volumes de libre acceso. En inglés).

. http://www.cervantesvirtual.com

. http://www.bne.es/BDH/index.htm

. http://bvpb.mcu.es ( Biblioteca Virtual do Patrimonio Bibliográfico).

2.- TODO EL SABER.

. http://www.ulib.org ( Biblioteca Universal Dixital).

. http://www.ibiblio.org ( Da Universidade de Carolina do Norte).

3.- WIKI-LIBROS.

. http://es.wikisource.org ( Permite ler obras on-line ou descargalas).

. http://books.google.com

28/8/08

La cena

Divertida, aguda, conmovedora...son adxectivos que poderiamos aplicar,entre moitos outros, a esta película de Ettore Scola, La cena (1998) , onde non falta nin o ritmo nin a reflexión, a ledicia e a tristura, o bo e o malo.

A acción céntrase nun pequeno restaurante, nunha trattoría, á que van chegando unha serie de persoaxes para cear. Aí temos ó mestre, interpretado por Vittorio Gassman, que contempla o panorama dende a experiencia e que moitas veces intervén na acción para solucionar algúns problemas. Noutra das mesas está Lola, unha muller rodeada de homes que tratará de falar con todos eles e de aclarar certas situacións. Tamén aparecen unha nai e unha filla, moi distintas entre si, cunha conversa que vai ser fundamental nas súas vidas. Noutro momento chega un home que non sabe moi ben que facer e rapidamente é acomodado preto do mestre...
Flora, papel interpretado por Fanny Ardant, unha muller atractiva, alegre e elegante, é a alma deste microcosmos humano. Ela é a encargada das reservas, de acomodar á xente, e, en definitiva, de que todos se sintan a gusto. Sen embargo, a pesar das apariencias, non todo é tan perfecto como parece na súa vida, e debe tomar unha decisión importante .
É unha película para disfrutar do bo cine, que non defrauda, cun bo guión e momentos inesquecibles.

25/8/08

Palabras con memoria

O día 12 de xullo faciamonos eco no noso blog dunha interesante iniciativa que co título de Palabras en perigo de extinción pretende reivindicar termos que temos de noso na lingua para que non se perdan . Hoxe queremos lembrar algunha das palabras que se foron incorporando ultimamente a este listado e o seu significado:


- CAICOA : Igrexa.

- CALANGRO : Barranco, acceso difícil.

- CALTRIR : Sinónimo de filtrar.

- CALZUPOS : ( Ademais doutros significados xa recollidos) Calcetíns gordos de la.

- CAÑUFA : Caña, augardente.

- CARAPITO : Trenza do pelo.

- CAROLA : ( Ademais dos significados coñecidos e recollidos nos dicionarios ) Noz.
. Fonte consultada :
. La Voz de Galicia , Culturas (sábado,16 de agosto de 2008).

16/8/08

Poemas sobre o mar (7)


Un dos poetas que tratou o tema do mar ó longo da súa producción foi o chileno Pablo Neruda ( 1904-1973), todo un clásico na literatura amorosa que foi galardoado co Premio Nobel de Literatura no ano 1971. Elexín este poema que ocupa o lugar número 7 da súa obra Veinte poemas de amor y una canción desesperada (1924), aínda que podería escoller calquera outro.


Inclinado en las tardes tiro mis tristes redes
a tus ojos oceánicos.


Allí se estira y arde en la más alta hoguera
mi soledad que da vueltas los brazos como un náufrago.

Hago rojas señales sobre tus ojos ausentes
que olean como el mar a la orilla de un faro.

Sólo guardas tinieblas, hembra distante y mía,
de tu mirada emerge a veces la costa del espanto.

Inclinado en las tardes echo mis tristes redes
a ese mar que sacude tus ojos oceánicos.

Los pájaros nocturnos picotean las primeras estrellas
que centellean como mi alma cuando te amo.

Galopa la noche en su yegua sombría
desparramando espigas azules sobre el campo.

15/8/08

Tirando del hilo


Probablemente non sexa esta a faceta máis coñecida de Carmen Martín Gaite (Salamanca,1925-Madrid,2000), a de articulista en varios xornais, pero é de agradecer a súa sinceridade e a amplitude de autores e obras que reseña nesta recopilación que abarca varias décadas.

Procurando sempre fuxir da pedantería, a autora presenta un amplísimo panorama da literatura da segunda metade do século XX ( os seus artigos comezan no ano 1949 e chegan ata o ano 2000). Atopamos referencias de clásicos e contemporáneos, comentarios sobre traducións ( por exemplo, a que aparece na páxina 216 sobre Las flores del mal de Baudelaire), biografías, novelas, contos, poemas... É partidaria , ó igual que Doris Lessing, de ler non por obrigación senon por pracer, sen imposicións : "Solamente hay una manera de leer, que es huronear en bibliotecas y librerías, tomar libros que llamen la atención, leyendo solamente ésos, echándolos a un lado cuando aburren, saltándose las partes pesadas y nunca leer nada por sentido del deber o porque forme parte de una moda" (páxina 237). Ela mesma aplica esta máxima da Premio Nobel cando le El cuaderno dorado.

Tamén cre que a crítica debe estimular a ler: "Concretamente, la crítica de libros no es nada si no estimula, aficiona e invita a leer" ( páxina 121, "Morir aprendiendo", publicado en Diario 16, el 18 de abril de 1977).

A min gústame especialmente o artigo que aparece nas páxinas 87-89 "Un tango bien cantado. El beso de la mujer araña" (publicado en Diario 16, el 10 de enero de 1977).

  • Tirando del hilo.
  • Autora: Carmen Martín Gaite.
  • Editorial Punto de Lectura, 703 páxinas.

10/8/08

Las Damas de Oriente

Este é un libro que tiña pendente dende hai bastante tempo e que me sorprendeu. Non imaxinaba que me ía atrapar como o fixo, do mesmo xeito que os países árabes fascinaron ás protagonistas destas historias. Inluenciadas pola lectura de "As mil e unha noites" , estas aristócratas británicas, decidiron dar un xiro nas súas vidas e coñecer un mundo totalmente diferente ó seu que lles ofrecía aventura, exotismo ... e estaba no polo oposto do que se supoñía debía presidir a súa existencia: ser presentadas en sociedade, aprender determinadas tareas, casar e vivir discretamente nun mundo de homes.

Cristina Morató documentouse exhaustivamente ó longo de dous anos e reconstruiu as vidas destas mulleres valentes que, ademais de cambiar a súa cómoda existencia por outra moi distinta , levaron a cabo importantes aportacións políticas, arqueolóxicas,...e non sempre tiveron o recoñecemento que debían.

Lady Mary Wortley Montagu ofreceunos descripcións minuciosas nos seus escritos e coñeceu a vida nos haréns en Estambul. Fixo tamén aportacións ó mundo da mediciña co sistema da inoculación contra a viruela, que entón causaba estragos entre a poboación.


Lady Hester Stanhope foi a primeira europea que chegou á cidade romana de Palmira. Valente e independente, estableceuse en Djoun, un convento nas montañas do Líbano.

Lady Jane Digby , políglota, casou cun beduino e estivo influenciada pola lectura de Eothen de A. William Kinglake.


Gertrude Bell aparece nunha fotografía tomada en 1921 entre W. Churchill e T.E. Lawrence ( Lawrence de Arabia) que reuniu ós maiores expertos do Imperio Británico. John Dos Passos comentou o seguinte sobre ela :"Tenía un increíble dominio de las lenguas de Oriente Próximo. Conocía todos los dialectos. Sabía al dedillo las historias tribales y familiares de los beduinos. Viéndola, no era difícil creer lo que nos habían contado de cómo llegaba en su avión a los campamentos árabes rebeldes y les soltaba tales rapapolvos en su propio dialecto que inmediatamente recogían sus tiendas y desaparecían" (páx. 236-237). Foi nomeada Secretaria para Oriente.
Tamén aparecen no libro Lady Isabel Burton, influenciada pola lectura de Tancredo de Disraeli, Freya Stark, que falaba nove idiomas e defendíase en turco, persa e kurdo, foi "la poeta del viaje", en palabras de Disraeli e Agatha Christie, que ademais da súa gran importancia na literatura policiaca, pasou longos períodos de tempo axudando ó seu marido, o arqueólogo Max Mallowan, nas excavacións que este realizou en diferentes países árabes.
  • Las Damas de Oriente (Grandes viajeras por los países árabes).
  • Autora: Cristina Morató.
  • Editorial de Bolsillo, 426 páginas.

5/8/08

Poemas sobre o mar (6)

Neste repaso literario que estamos facendo este verán , seleccionamos hoxe este poema de Xohana Torres do seu libro Estacións ao mar ( 1980).

Primeiro foi o mar
dempois a pedra.
C.E. Ferreiro

Primeiro foi o mar, dempois a pedra.
¿Que quedará de nós?...Unha espuma levísima,
fado de Amalia para unha travesía.
¿Que loita de navíos? ...
¿Ónde o naufraxio daquela Nau Preta? ...

Primeiro foi o mar, mais non é certo
que a corrente nos leve:
Correspóndelle á onda repetirse de novo,
devolver algo vivo por unha dor tremenda.

Alas pasan, indómitas, altas como trofeos.
Sobrevoan a orela onde tí e máis eu nunca estivemos.
Arestora que parou de chover
corenta días e corenta noites
é preciso esquecer o diluvio,
decir que xa podemos coroarnos
cun ramallo de olivos.

Ah,si,país de outono dende un trono de sombras!

Hai un porto inmediato afincado nas pedras.

Agora
só a barca varada e nós mesmos.

Páxinas sobre Arqueoloxía


Estudiar os restos das civilizacións antigas sempre é interesante. Agora podemos achegarnos a elas dun xeito virtual gracias a Internet. Antonio Fraguas Garrido (El País, 6 de xullo de 2008) recoméndanos unha serie de páxinas que nos poden axudar.


.1.- La revelación del año


.2.- Póngase a prueba


.3.- Ubicarse en el tiempo

http://kereonobase.org/ ( En francés).

.4.- Para profesionales

http://www.online-archaelogy.co.uk/ ( Tamén en inglés. É unha páxina moi completa)

.5.- La ciudad del halcón


. 6.- De casualidad


.7.- Cnosos en 3D

http://bsa.ac.uk/knosos/index.htm?vrtour ( Podemos visitar o palacio de Cnosos de xeito virtual. Tamén está en inglés).

.8.- Patrimonio de la Humanidad

http://world-heritage-tour.org/ ( Temos a posibilidade de pasear pola Torre de Londres, entre outros moitos lugares. En Inglés).

.9 .- En acción


.10.- Pompeya para niños

http://pompeiisites.org/ ( Foi unha das que máis me gustou polo seu plantexamento e a posibilidade de coñecer dun xeito entretido a vida en Roma. Está en italiano e en inglés).

4/8/08

A outra cara das olimpiadas

No Magazine do XLSemanal ( http://www.xlsemanal.com/) correspondente a esta semana , aparece unha información bastante detallada sobre as consecuencias da contaminación en moitas cidades de China. Os datos son escalofriantes :

- 760.000 mortos ó ano.

- 16 das 20 cidades máis contaminadas do mundo son chinesas.

- Os casos de cancro e as persoas que sufren algún tipo de malformación multiplícanse vertixinosamente nos últimos anos...


Cidades como Daqing, Tianjin, Jilin ou Xiditou aparecen cubertas por unha néboa grisácea que impide ver a luz do sol. A xente vive a carón das petroquímicas e " só o 10% dos pais que teñen fillos con minusvalías recoñece o problema".


O texto de Pablo M. Díez, que vai acompañado de fotografías de Álvaro Ybarra e leva por título China: las olimpiadas del horror , non deixa marxe para as dúbidas e presenta un panorama desolador que as autoridades tratan de ocultar ou minimizar. Como é posible que se lle diga á familia dun rapaz que naceu cunha malformación na cabeza que isto foi debido á falta de osíxeno no momento do seu nacemento? Este é o modelo de industrialización que deben seguir o resto das cidades? A resposta é evidente.


A só catro días de que comecen os xogos olímpicos, a outra cara de China non se parece en nada á imaxe que se quere dar por televisión.

LinkWithin