La elegancia del erizo

Este é un libro que seguramente nos faga pensar en moitos temas, como a amizade, o amor e, sobre todo, na autenticidade, porque as súas protagonistas rexeitan a hipocresía que teñen ao seu carón para quedarse con aquelo que merece a pena. Son dúas persoas moi distintas en apariencia, Renée e Paloma. A primeira é a porteira do edificio no que vive Paloma, unha rapaza de doce anos que se sae do común, pero ambas (intelixentes,cultas e sensibles) son capaces de valorar a beleza da arte.

Renée ten 54 anos e é unha muller moi culta. Cámbialle a cara cada vez que escoita unha expresión gramatical incorrecta e ela mesma comete ás veces algunha incorrección. Non quere chamar a atención : "[...] me esfuerzo por ser discreta, no querría que la gente de la casa se imaginara..."(páx.253).

Paloma non comparte a forma de ver a vida que ten a súa familia. Moitas veces agóchase, escribe no seu diario as súas opinións sobre o que lle parece o mundo en xeral e mesmo lle di o que pensa ao psicoanalista da súa nai: "Escúchame bien,señor Congelado,tú y yo vamos a hacer un trato.Tú me vas a dejar a mí en paz,y,a cambio,yo no mandaré al garete tu cochino negocio difundiendo malignos rumores sobre ti en las altas esferas de los negocios y la política de esta ciudad." (Páx.233).

A novela vai alternando a ironía e o humor coa tristura e convírtese nunha obra que merece a pena ler.