"Desconcertada , buscou o libro. Axiña o atopou: Todo el amor de Pablo Neruda. Foi á páxina indicada na tarxeta, aínda que xa sospeitaba que o poema completo sería moito máis intenso e emotivo que os versos que o iniciaban. Así era, así era. A Sara tremíanlle as pernas mentres lía aquela fervenza de imaxes que parecían creadas para sacudir coma un vendaval o seu corazón. Cómo puidera pasar tantos anos ignorando un poema así?"
O único que queda é o amor de A. Fernández Paz
No hay comentarios:
Publicar un comentario