Nesta cuarta semana supoñemos que vos estrañará esta adicción á poesía en español. Se é así, a razón é doada: estades a ler nas aulas poesía galega e en galego, pero dende a biblioteca non queremos deixar de vos amosar poetas e poemas marabillosos en lingua española. E hoxe decicidimos facerlle unha pequena e particular homenaxe á muller. E farémolo cun poema de Gioconda Belli. Así que aí vai:
Y Dios me hizo mujer
Y Dios me hizo mujer,
de pelo largo,
ojos,
nariz y boca de mujer.
Con curvas
y pliegues
y suaves hondonadas
y me cavó por dentro,
me hizo un taller de seres humanos.
Tejió delicadamente mis nervios
Y balanceó con cuidado
el número de mis hormonas.
Compuso mi sangre
y me inyectó con ella
para que irrigara todo mi cuerpo;
nacieron así las ideas,
los sueños,
el instinto.
Todo lo creó suavemente
a martillazos de soplidos
y taladrazos de amor,
las mil y una cosas que me hacen mujer todos los días
por las que me levanto orgullosa
todas las mañanas
y bendigo mi sexo.
2 comentarios:
Cando oio falar desa iniciativa de salvar palabras, sempre me ven á cabeza a mesma “aloumiñar”, aprendina de vós (aprendeuma Gracia, foi a quen primeiro lla escoitei ). Pero para min non é só unha palabra, é algo máis, é un sentimento. Ese sentimento que xorde ao ler poemas tan marabillosos como “Y Dios me hizo mujer”. Grazas por recordárnolo!!
Unha aperta.
Paréceme unha idea bárbara poñer no blog un poema tan bonito, xa que eu son das que me levanto orgullosa todas as mañas de ser muller. Avisaréi a miña amiga Lucía, que foi quen me mandou o poema e así coñecerá o voso blog.
Publicar un comentario