"Estou convencido de que foron esas primeiras vivencias as que determinaron dun xeito absolutamente inconsciente a miña maneira de narrar o día no que descubrin o pracer de observar o mundo e de contalo. Desde o primeiro momento, sen reflexión previa de ningún tipo, cunha inocencia que me gustaría ter conservado ata o día de hoxe, pero que xa non resulta posible manter, entendín que a substancia do relato non estaba nin na orixinalidade da historia nin no carácter insólito do final, senón nas pequenas miudezas descritivas e na súa xerarquización gradual e ordenada". (Páx.141,142)
Un país de palabras de Carlos Casares, Ed.Galaxia,Biblioteca Carlos Casares,nº 13,Vigo,2006.
No hay comentarios:
Publicar un comentario