31/7/09

Pasos de letras

"[...] As obras literarias logran esa maxia incerta de regalarche o que xa era teu. Daquela prodúcese unha emoción estraña, inexplicable. O vivido aparece de súpeto ante os teus ollos, intimamente debuxado con palabras dun personaxe, con traxedias de heroes de novela e acoitelamento de versos. O mundo convértese nun balbordo de nomes. Nomes de tonalidades, sabores, sons, olores e texturas que bailaban no aire desconcertadas ata que os escritores e as escritoras lles puxeron nome. A través das letras redescobres a labazada dun cheiro na rúa, un raio de sol peneirado por un rosetón, a vista do mar embravecido. O mar que ata ese momento ignorabas o cheiro da artesa da salgadura, que ata ese momento non sabía a bacallau seco, que ata ese momento non golpeaba no peito como un remorso." ( Páx.30/31)
  • Título : Ao pé do abismo.
  • Autora : Rosa Aneiros.
  • Editorial Xerais, 318 páxinas.

29/7/09

Bicentenario de Larra

Este ano cúmprense 200 anos do nacemento de Mariano José de Larra (1809-1937), autor que destacou como xornalista valente e que a través da ironía fixo excelentes retratos da sociedade española da época. Todos temos na nosa mente artigos como "Vuelva usted mañana", "El castellano viejo", "El casarse pronto y mal", "El día de difuntos de 1836"...

Cultivou tamén a novela histórica (Macías, El doncel de Don Enrique el Doliente), o teatro, a poesía...

Deixamos aquí un fragmento dun dos seus moitísimos artigos coa intención de que, agora que dispoñemos de tempo libre, poidamos volver disfrutar coa lectura dos seus textos e , por suposto, aprender dun autor brillante.
" [...]Esa breve dudilla se me ofrece por hoy, y nada más.
«¿No se lee en este país porque no se escribe,o no se escribe porque no se lee?»
Terrible y triste cosa me parece escribir lo que no ha de ser leído; empero más ardua empresa se me figura a mí, inocente que soy, leer lo que no se ha escrito.
¡Mal haya, amén, quien inventó el escribir! Dale con la civilización, y vuelta con la ilustración. ¡Mal haya, amén, tanto achaque para emborronar papel!
A bien, Andrés mío, que aquí no pecamos de ese exceso. Y torna los ojos a mirar en derredor nuestro, y mira si no estamos en una balsa de aceite. ¡Oh feliz moderación! ¡Oh ingenios limpios los que nada tienen que enseñar! ¡Oh entendimientos claros los que nada tienen que aprender! ¡Oh felices aquellos, y mil veces felices, que o todo se lo saben ya, o todo se lo quieren ignorar todavía!
¡Maldito Gutenberg! ¿Qué genio maléfico te inspiró tu diabólica invención?
¿Pues imprimieron los egipcios y los asirios, ni los griegos ni los romanos? ¿Y no vivieron, y no dominaron?"
Carta a Andrés escrita desde las Batuecas por «El Pobrecito Hablador»

27/7/09

Dúas novas culturais


Chamo a atención sobre dúas novas aparecidas na prensa a semana pasada. A primeira delas fai referencia aos 405 centros lectores abertos en Galicia durante a República. Jesús Manuel García comenta na sección de cultura (La Voz de Galicia, 20/07/09) que no libro de Francisco Xavier Redondo Abad, O fulgor e as tebras.As bibliotecas na Galiza da II República e a súa destrución durante a Guerra Civil ( Ed. Laiovento), dende o 14 de abril de 1931 as autoridades republicanas facilitaron "os instrumentos e ferramentas que farían de Galicia un lugar máis instruído:as bibliotecas." No ano 1937 desapareceran 145. A reportaxe leva por título "Cando os libros eran perigosos".


Na mesma páxina unha columna recolle que na 22ª edición da Semana Negra de Xixón vendéronse 54.000 libros. En palabras do director da Semana Negra, Paco Ignacio Taibo : "Quedou demostrado que a cultura é o mellor antídoto contra a crise."

26/7/09

Mil años de poesía europea

Temos a oportunidade de reler a moitos autores que coñecemos e admiramos con esta obra, Mil años de poesía europea, onde aparecen recollidos na súa lingua orixinaria , con cadansúa tradución, poemas clásicos e contemporáneos nunha edición coidada que non debemos perder este verán.


Antes de cada poema, aparece unha breve reseña de cada autor e, a carón do texto, ofrécese unha tradución ao castelán do mesmo. Así, temos dende poemas de Petrarca, Dante, Ausiàs March ou Lope de Vega ata versos de Pushkin, Apollinaire, García Lorca ou Wyslawa Szymborska.

Xa nas páxinas finais, podemos atopar ata dez traducións do poema "L'albatros" de Baudelaire.

Na páxina 878 podemos ler os seguintes versos de Fernando Pessoa :

AUTOPSICOGRAFÍA

"O poeta é um fingidor.

Finge tão completamente

Que chega a fingir que é dor

A dor que deveras sente.

E os que lêem o que escreve,

Na dor lida sentem bem,

Não as duas que ele teve,

Mas só a que eles não têm.

E assim nas calhas de roda

Gira, a entreter a razão,

Esse comboio de corda

Que se chama coração."



  • Título : Mil años de poesía española.
  • Autor : Francisco Rico / Rosa Lentini.
  • Editorial BackList, 1283 páxinas.

22/7/09

El violín del diablo



Nesta obra lévase a cabo a investigación dun crime no Auditorio Nacional de Madrid. A concertista Ane Larrazábal é asasinada e Raúl Pérdomo faise cargo da investigación policial. Por outra banda, tamén desaparece o seu Stradivarius, dun valor incalculable, e sobre o cal semella que recae unha particular maldición porque todos aqueles que se relacionan con el rematan perdendo a vida.
O libro está cheo de referencias musicais e Gregorio, o fillo de Perdomo, instrúe ao seu pai antes de entrar ao concerto e disfruta coñecendo a outros músicos cos que poder aprender.
Creo que nesta obra hai cuestións mellorables, como a intriga, ou o feito de que unha das persoaxes, Milagros, sexa unha médium que logre de xeito extrasensorial dar cunha importante pista para a resolución do caso (non resulta crible).
  • Título : El violín del diablo.
  • Autor : Joseph Gelinek.
  • Editorial Plaza y Janés, 425 páxinas.

19/7/09

105 anos

"Valiente por necesidad, cobarde sin pecado, soñoliento de vocación, amable de mujeres, activo por padecimiento, poeta por maldición y tonto de capirote." Este foi o autorretrato co que se definiu Pablo Neruda (12/06/1904 - 23/09/1973).

Os seus poemas continúan entre nos.



" Me gustas cuando callas porque estás como ausente,

y me oyes desde lejos, y mi voz no te toca.

Parece que los ojos se te hubieran volado

y parece que un beso te cerrara la boca.

Como todas las cosas están llenas de mi alma

emerges de las cosas, llena del alma mía.

Mariposa de sueño, te pareces a mi alma,

y te pareces a la palabra melancolía;

Me gustas cuando callas y estás como distante.

y estás como quejándote, mariposa en arrullo.

y me oyes desde lejos, y mi voz no te alcanza:

déjame que me calle con el silencio tuyo.

Déjame que te hable también con tu silencio

claro como una lámpara, simple como un anillo.

Eres como la noche, callada y constelada.

Tu silencio es de estrella, tan lejano y sencillo.

Me gustas cuando callas porque estás como ausente.

Distante y dolorosa como si hubieras muerto.

Una palabra entonces, una sonrisa bastan.

y estoy alegre, alegre de que no sea cierto."

14/7/09

El caso del velo

Esta foi unha obra que tivo bastante éxito ao longo do curso. Os alumnos (e os profesores) achegámonos á banda deseñada e, pouco a pouco, fomos incrementando os títulos desta sección da nosa biblioteca.


Neste caso, Jack Palmer ten que buscar a unha rapaza desaparecida. Todo parece indicar que Lucie estase achegando ao islamismo, así que a investigación céntrase nesta dirección. Coñecemos deste xeito a dous imáns antagónicos, Hadi e Bozo-Bozo, que parecen discrepar en todo, ás alumnas da escola coránica, ao irascible pai de Lucie... e a outros moitos personaxes que representan puntos de vista diferentes sobre a situación da muller na sociedade.


A historia transcorre en París e está contada en clave de humor.
  • El caso del velo.
  • Autor : René Pétillon.
  • Norma Editorial, 48 páxinas.

5/7/09

Libertad de la novela

Gustariame chamar a atención sobre este artigo de Antonio Muñoz Molina publicado en El País (Babelia, 4/07/09). Só reproducirei unha parte, pero deixo aquí un enlace para que poida ser lido na súa totalidade. Creo que merece moito a pena.

"Una novela es la libertad. El acto físico de abrirla es tan simple, tan rotundo, tan cargado de sentidos posibles, como el de abrir una puerta, una puerta de salida y una puerta de entrada. Hasta la tapa del libro parece una puerta que se abre. Salimos de algo y entramos en algo, cruzamos un umbral que se despliega entre nuestras manos, y al principio, como en algunos lugares misteriosos, nos encontramos en la sombra, y sólo gradualmente se acostumbran los ojos a la nueva claridad que irradia del interior del libro. En la casa de veraneo de sus abuelos Proust se encerraba a leer en un retrete con una pequeña ventana desde la que veía el campanario del pueblo. Juan Carlos Onetti leía de niño encerrado en un armario, a la luz de una linterna, acompañado por un gato al que acariciaba tan silenciosamente como pasaba las páginas, y decía que la causa de su mala vista era haber gastado los ojos leyendo en aquel refugio. Muchas tardes de verano yo he leído en un granero lleno de trigo recién cosechado, y en el tacto del papel había residuos del polvo de la trilla."

3/7/09

La reina en el palacio de las corrientes de aire

Éste é o título do terceiro libro da triloxía Millenium , escrita por Stieg Larsson (Suecia,1954-2004), que tanto éxito está acadando nas listas de ventas. A vida de Lisbeth Salander parece despertar interés en todo o mundo.

Nesta terceira entrega hai dous núcleos fundamentais : por unha banda, Lisbeth está ingresada no hospital despois de ser ferida de gravidade e, por outra, continúa a investigación policial , iniciada no libro anterior, sobre ela, Zalachenko e a Säpo. Mikael Blomkvist segue axudando a Lisbeth. Agora conta con maís recursos e con máis xente que quere aclarar os feitos.

A narración ralentízase en moitos momentos pola cantidade de acontecementos que hai que investigar e os novos personaxes que aparecen ( Non debemos esquecer que se vai celebrar un xuizo contra Lisbeth Salander e non se poden deixar cabos soltos).

A triloxía, en conxunto, presenta algunhas cuestións que non resultan cribles ( Lisbeth é capaz de saír da súa tumba cunha bala na cabeza, as súas habilidades informáticas parecen esaxeradas, a súa avogada, Annika Giannini, estaba especializada en dereitos da muller pero non en casos penais...) Outros aspectos son máis convincentes ( a investigación é exhaustiva, o narrador trata cuestións relativas ao acoso que sofren as mulleres suecas con valentía, ofrece unha idea do seu país que non se corresponde coa visión que temos dende fóra...).

Gustaríame facer mención das palabras de Rubén Ventureira , publicadas no suplemento Culturas de La voz de Galicia (sábado, 27/06/2009), sobre a obra : " [...] El tiempo dirá si esta novela en tres actos es un soplo de aire sueco en la historia de la novela negra o una ventolera generalizada de millones de lectores, pero con el libro recién acabado uno tiene la sensación de que, en el campo del entretenimiento masivo Millenium es lo mejor que ha dado Suecia desde Abba."
  • La reina en el palacio de las corrientes de aire.
  • Autor : Stieg Larsson.
  • Editorial destino, 846 páxinas.

LinkWithin