Ítaca

Cristina Costa Casal, de 1º de Bacharelato, é a autora da tradución ao galego deste poema de Konstantinos Kavafis, Ítaca.

Cando emprendas a túa viaxe cara a Ítaca

debes rogar que a viaxe sexa longa,

chea de peripecias, chea de experiencias.

Non has temer nin aos lestrigones nin aos cíclopes,

nin á cólera do airado Poseidón.

Nunca tales monstros acharás na túa ruta

se o teu pensamento é elevado,se unha exquisita

emoción penetra na túa alma e no teu corpo.

Os lestrigones e os cíclopes

e o feroz Poseidón non poderán atoparche

se ti non os levas xa dentro, na túa alma,

se a túa alma non a conxura diante túa.

Debes rogar que a viaxe sexa longa,

que sexan moitos os días de verán;

que che vexan arribar con gozo, alegremente,

a portos que ti antes ignorabas.

Que podes deterche nos mercados de Fenecia,

e comprar unhas belas mercadorías:

madreperlas, coral, ébano e ámbar,

e perfumes pracenteiros de mil clases.

Acode a moitas cidades do Exipto para aprender,

e aprender de quen sabe.

Conserva sempre na túa alma a idea de Ítaca:

chegar alí, velaquí o teu destino.

Mais non fagas con présas o teu camiño;

mellor será que dure moitos anos,

e que chegues, xa vello, á pequena illa,

rico de canto gañarías no camiño.

Non has de esperar que Ítaca che enriqueza:

Ítaca proporcionouche xa unha fermosa viaxe,

sen ela, xamais partirías;

mais non ten outra cousa que ofrecerche.

e se a atopas pobre, Ítaca non che enganou,

e sendo xa tan vello, con tanta experiencia,

sen dúbida saberás xa que significan as Ítacas.