30/7/08

Vida cultural

Lembramos algunhas das actividades ás que podemos asistir nestas datas :

- No Auditorio de Galicia e, ata o 14 de setembro, teremos a oportunidade de ver a exposición que leva por título "Fotógrafos insospeitados. Celebridades detrás do obxectivo".

- O escritor Ramón de Valenzuela xa ten unha rúa na Bandeira. Este acto contou coa asistencia de Neira Vilas, Díaz Pardo e Pousa Antelo.

- Padrón e Brión destacaron pola súa actividade teatral. En Brión a compañía de Fulano, Mengano e Citano, estreou "Arte" de Yashmina Reza. En Padrón Lagrancosaverde.teatro estreou "Tengo una cacerola llena de lentejas".

- Boqueixón estrea un museo sobre O Pico Sacro e a Raíña Lupa. Temos máis información na páxina web do plan dinamizador turístico http://www.terrasdeullaetambre.com/


- En Santiago celebraranse varios concertos para conmemorar o X Aniversario de Radio Obradoiro .


- En Melide, vense de levar a cabo o I Festival das Artes e das Letras. Houbo coloquios, mesas redondas, contacontos, talleres de ilustración e creación de obras, actuacións musicais...

- O Museo de Pontevedra dá a coñecer a 48 artistas (ata o 7 de setembro)


. Fontes consultadas:

14/7/08

Operación repaso

Seguramente algún que outro terá que dedicarlle un tempo ó estudio agora no verán. Para que isto non se convirta nunha traxedia, Sergio Múñoz, dende tvmás*/ www.laguiatv.com , desta semana (do 11 ó 17 de xullo), recoméndanos unha serie de páxinas de Internet que podemos visitar :
.1.- LAS DE SIEMPRE :
.2 .- PÁGINAS CON PREMIO :
Esta páxina do Centro Nacional de Información e Comunicación Educativa, que depende do Ministerio de Educación, ten un listado moi completo de páxinas web de recursos didácticos.
.3 .- SIN TEMOR A LAS MATES :

Poemas sobre o mar (5)

Hoxe tócalle o turno á Poesía francesa, concretamente a Paul Valery ( Sète, 1871- Paris, 1945). O seu poema Le cimetière marin é todo un clásico da lírica sobre o tema do mar. Son partidaria de empregar a lingua orixinaria dos poemas e non descubro nada novo ó dicir o difícil que resulta a tradución de textos líricos, por ese motivo empregarei o francés.


Ce toit tranquille où marchent des collombes,
entre les pins palpite, entre les tombes;
Midi le juste y compose de feux
La mer, la mer, toujours recommencée
O récompense après une pensée
Qu´un long regard sur le calme des dieux!

(...) Stable trésor, temple simple à Minerve,
Marse de calme et visible réserve,
Eau sourcilleuse, Oeil qui gardes en toi
Tout de sommeil sous une voile de flamme,
O mon silence!.. édifice dans l´âme
mais comble d´or aux mille toiles, Toit!

Temple du Temps, qu´un seul soupir résume,
À ce point pur je monte et m´accoutume,
tout entoré de mon regard marin;
Et comme aux dieux mon offrande suprême,
La scintillation sereine sème
sur l´altitude un dédain souverain(...)

13/7/08

Lo que le falta al tiempo



Esta historia, como conta a propia autora, Ángela Becerra ( Colombia, 1957), naceu como consecuencia do que lle contaron uns amigos no transcurso dunha cea. Quedou tan interesada no tema, que decidiu escribir un libro sobre o que alí se falou.


A acción transcorre en París, alí Mazarine, unha muller cun talento especial para a pintura, coñece a Cádiz, un artista ó que parece faltarlle a inspiración dende hai tempo. Ela considérao o seu mestre e esta admiración remata en amor, aínda que a actitude do pintor, preocupado polo recoñecemento da súa obra e cun ego inmenso, fai que ela teña dúbidas respecto ós seus sentimentos. Pascal, o fillo de Cádiz, aparece en escea e namorase de Mazarine. Sara Miller, a muller do pintor, con quen leva casado moitos anos, comeza a ter a sensación de que algo non vai ben entre eles...


Por outra banda, Mazarine agocha un segredo relacionado cos Arts Amantis, un grupo que adora dende hai séculos a unha santa da que pouco ou nada se sabe. Os membros desta secta reúnense clandestinamente, investigan a Mazarine por ser a portadora dun colgante que ten un gran valor e está relacionado coa santa obxecto da súa adoración,...
  • Título : Lo que le falta al tiempo
  • Autora : Ángela Becerra
  • Editorial Planeta, 477 páginas.

12/7/08

Palabras en perigo de extinción

Leo na prensa de hoxe unha iniciativa interesante relacionada co mundo das letras: a recuperación de palabras . Baixo o título de Palabras con memoria, o escritor Isidro Novo en colaboración coa Asociación de Escritores en Lingua Galega, trata de que as palabras que se usaban inicialmente en galego non se perdan . Di que "hai palabras que o galego ten de seu de sempre que son substituídas por neoloxismos coa consecuente perda da palabra inicial". Sempre é triste que se perdan palabras e nos, como falantes, debemos intentar que isto non suceda.

Un xeito de colaborar en esta actividade, á que se suma dende esta semana o Suplemento Culturas, é enviar palabras, que non aparezan recollidas no dicionario, ós seguintes enderezos electrónicos : palabra.con.memoria@aelg.org / http://www.aelg.org/ ou culturas@lavoz.es Hai que indicar o seu significado, fonte, frase e lugar de uso.


As primeiras da lista son as seguintes:

- ABITELO

- ABRAZADEIRA

- ALBERNIA / ALVERNIA

- BARBANA

- BOLSA DE AUGA

- BRUSO

- CACHORREIRA

- ENGHEO

. Fonte consultada:
- Suplemento Culturas ( La Voz de Galicia, sábado, 12 de julio del 2008).

11/7/08

Poemas sobre o mar (4)

Son moitos os poemas de Juan Ramón Jiménez ( 1881-1958) que falan sobre o mar. Neste caso elixin dous que pertencen ó mesmo libro, Diario de un poeta recién casado (1916), aínda que tratou este mesmo tema en outras obras como Poemas májicos y dolientes ou en Piedra y cielo.
Soledad

En ti estás todo, mar, y sin embargo,
¡qué sin ti estás, qué solo,
¡qué lejos, siempre , de ti mismo!
Abierto en mil heridas, cada instante,
cual mi frente,
tus olas van, como mis pensamientos,
y vienen, van y vienen,
besándose, apartándose,
en un eterno conocerse,
mar, y desconocerse.
Eres tú ,y no lo sabes,
tu corazón te late, y no lo siente ...
¡Qué plenitud de soledad, mar solo!


No sé si el mar es, hoy
-adornado su azul de innumerables
espumas-,
mi corazón; si mi corazón, hoy
-adornada su grana de incontables
espumas-,
es el mar.
Entran, salen
uno de otro, plenos e infinitos,
como dos todos únicos.
A veces, me ahoga el mar el corazón,
hasta los cielos mismos.
Mi corazón ahoga el mar, a veces,
hasta los mismos cielos.

El Ocho

Este é un libro de intriga que ten como tema principal o xadrez. Pero non se trata dun taboleiro tradicional coas pezas que todos coñecemos, senon dun xadrez especial composto por pezas de valor incalculable que pertenceu a Carlomagno e que garda un importante segredo.
A historia comeza no século XVIII, cando na abadía de Montglane, en Francia, a abadesa decide, ante os acontecementos históricos que estanse a vivir por aquel entón, reunir a toda a comunidade e falarlles do xadrez que se agocha entre os seus muros e do seu poder. Ante esta situación, decide que tanto as pezas como o taboleiro saian da abadía e que dúas das súas novicias, Mireille e Valentine, sexan as depositarias de calquera outra das pezas que dalgún xeito poida verse amenazada.
Por outra banda, no século XX, e en EE.UU, Catherine Velis, unha experta en cuestións informáticas, é trasladada a Arxel para desempeñar, sen ela sabelo, un importante papel nesta historia. Unha pitonisa ve o perigo na súa vida e lle aconsella que non se fíe de ninguén.
Estas dúas historias conflúen para tratar de desvelar o misterio, relacionado co mundo das matemáticas (Pitágoras, os números de Fibonacci, Fourier), da física... e, por suposto, do xadrez.
A acción transcorre en varios países ( Francia, Rusia, EE.UU, Arxelia...) e son moitos os persoaxes históricos que aparecen ( Napoleón, Robespierre, Marat, Catalina a Grande...) Todos eles forman parte dun gran puzzle que se vai completando ó final do relato e onde teñen cabida todas as pezas.
. Título: El Ocho
. Autora: Katherine Neville
. Editorial De Bolsillo, 626 páxinas.

9/7/08

Vida cultural

Recollemos hoxe unha serie de actividades culturais que nos parecen interesantes :

. Unha maneira de non perder o contacto coa lectura nesta época de lecer, é utilizar as bibliopiscinas nas que podemos consultar a prensa, ler tranquilamente... Son pequenas bibliotecas ambulantes coas que podemos contar no verán e un bo xeito de achegarnos ós libros. Algúns dos lugares nos que temos acceso a elas son Ames, Oroso, Ordes e Teo. En Ordes os máis pequenos poderán disfrutar da ludoteca e unha serie de actividades coma contacontos, xogos...


. Outro xeito de participar na vida cultural pode ser a nosa asistencia a Danza3, formado por tres espectáculos de danza e música tradicional que chegarán a 15 concellos. Comezará o sábado en Vilagarcía.


. Na Fervenza do Toxa, en Silleda, temos tamén outra actividade interesante. Do 1 ó 13 de agosto rapaces e rapazas de 8 a 11 anos poderán estar en contacto coa natureza, participando naquelas tareas propias dunha granxa e, ó mesmo tempo, formando parte dun programa de inmersión lingüística. O nome da actividade é Animalingua e pódese atopar máis información sobre a mesma en http://www.info@granxaescola.com/
. Tamén podemos asistir a unha exposición fotográfica, Revela 08, no Concello de Oleiros, sobre o desequilibrio medioambiental causado pola acción do home. Esta terceira edición , que conta con máis de 230 orixinais, poderase visitar ata o 27 de xullo.
. Fontes consultadas:
- La Voz de Galicia ( dos días 7, 8 e 9 de xullo do 2008).

8/7/08

Comer,beber,amar

Éste é o título que leva a película ( Ang Lee, 1994). Con estas tres palabras, Comer, beber, amar, que fan referencia a instintos primarios, tal e como se comenta nun momento determinado, constrúese unha desas historias que non pasan desapercibidas.

Nos primeiros momentos, tense a sensación de que estamos ante unha especie de mosaico. Vemos a un cociñeiro experimentado que elabora unha morea de pratos (peixe, carne, verdura...), parece que nada se lle resiste. Na súa cociña non falta de nada e el parece que disfruta co que fai. Por outra banda, aparecen unha serie de persoaxes femininos con diferentes traballos e cunha forma de ver a vida tamén distinta. De súpeto, aparecen sentados á mesa o señor Chu e as súas fillas e comeza a desenrolarse a historia.
O cociñeiro, o señor Chu, é viúvo dende hai moitos anos e vive coas súas tres fillas. A maior dedicase ó ensino e está amargada por unha experiencia amorosa negativa polo que non quere saber nada dos homes. A mediana é moi independente e traballa nunha compañía de aviación , aínda que lle encanta a cociña, e a pequena traballa nun restaurante de comida rápida e namórase do mozo da súa amiga.
A medida que vai pasando o tempo, percibimos moitos cambios na familia: o señor Chu non parece o mesmo, vai perdendo facultades esenciais para o seu traballo, as fillas cambian de estado civil, aparecen outros persoaxes que aportan matices distintos á historia da familia ( tenrura, personificada na filla dunha veciña e amiga, humor...)
Son moitos os pratos que se preparan, cunha esmerada presentación ( a fotografía é importante na cinta) e moitas as cores que adornan a película, e tamén hai grandes decisións que se anuncian na mesa, así que a gastronomía é fundamental e acaba unindo a unha familia que parece desintegrarse co paso do tempo.

Poemas sobre o mar (3)

Neste repaso que estamos facendo pola literatura que trata o tema do mar, tócalle hoxe o turno ós romances. No "Romance do conde Arnaldos", que podemos ubicar no grupo de romances novelescos e trobadorescos, fálase dun cantar con poderes extraordinarios sobre o mar . O final en suspenso é todo un acerto e aumenta o atractivo do poema.
¡Quién uviesse tal ventura
sobre las aguas del mar
como uvo el conde Arnaldos
la mañana de san Juan!
Con un falcón en la mano
la caça iva caçar.
Vio venir una galera
que a tierra quiere llegar.
Las velas traía de seda,
la exercia de un cendal;
marinero que la manda
diziendo viene un cantar
que la mar fazía en calma,
los vientos haze amainar,
los peces que andan n'el hondo
arriba los haze andar,
las aves que andan bolando
n'el mastel las faz posar.
Allí fabló el conde Arnaldos,
bien oiréis lo que dirá:
-Por Dios te ruego, marinero,
dígasme ora esse cantar.
Respondióle el marinero,
tal respuesta le fue a dar:
-Yo no digo esta canción
sino a quien conmigo va.

7/7/08

Cambio climático

Cando vin a película "El día de mañana" ( R. Emmerich, 2004) pensei en que había bastante esaxeración no que alí se contaba. Os efectos especiais eran moi espectaculares : as inundacións, os cambios na meteoroloxía que provocaban temperaturas extremas, ... pero, co tempo, cambiei a miña opinión. Agora vexo que todos aqueles fenómenos que se anunciaban están cada vez máis preto de nos, desgraciadamente. As temperaturas son cada vez máis altas, alterouse o ritmo das estacións do ano, chove bastante menos,... Leo na prensa, en relación con este tema, o seguinte titular : "El Área del Ártico podría quedarse sin hielo en verano en menos de un decenio por el calentamiento global" ( La Voz de Galicia, 5 de julio del 2008).

Que podemos facer ante este panorama? O Centro de Extensión Universitaria e Divulgación ambiental de Galicia ( CEIDA) , http://www.ceida.org/ acaba de editar unha pequena guía sobre o cambio climático na que ademais de explicar en que consiste este proceso e tratar de concienciarnos da importancia das nosas aportacións, ofrece unha serie de ideas que podemos levar á práctica :

- Comprar produtos de orixe local pois reducen o gasto de transporte.
- Evitar o consumo oculto dos equipos eléctricos.
- Usar o transporte público en vez do coche...




Por outra banda, tamén podemos manter limpas as nosas praias durante o verán separando para reciclar. Máis de 140 praias e zonas de baño da nosa Comunidade Autónoma dispoñen de recollida selectiva , así que , a pesar da gravidade do problema, PODEMOS E DEBEMOS COLABORAR!

Poemas sobre o mar (2)

En 1928, Manuel Antonio ( 1900-1930) publica De catro a catro, obra que ten como tema fundamental o mar. A este libro pertence o poema " S O S ", que é o que transcribimos a continuación :

Fomos ficando sós
o Mar e o barco e mais nós.

Roubáronno-lo Sol.
O paquebote esmaltado
que cosía con liñas de fume
áxiles cadros sen marco.

Roubáronno-lo vento.
Aquel veleiro que se evadiu
pola corda floxa do horizonte.

Este océano desatracou das costas
e os ventos da Roseta
orientáronse ó esquenzo.
As nosas soidades
veñen de tan lonxe
como as horas do reloxio.
Pero tamén sabémo-la maniobra
dos navíos que fondean
a sotavento dunha singladura.

No cadrante estantío das estrelas
ficou parada esta hora:
O cadáver do mar
fixo do barco un cadaleito.

Fume de pipa. Saudade.
Noite. Silencio. Frío.
E ficamos nós sós.
Sen o Mar e sen o barco
nós.

6/7/08

El consuelo

Anna Gavalda ( Boulogne-Billancourt,1970) é unha das escritoras francesas máis coñecidas na actualidade. Algunha das súas obras xa foi levada ó cine ( Juntos, nada más) e nestes momentos estase a preparar a versión cinematográfica de La amaba, o seu primeiro libro.

En El consuelo asistimos á reconstrución de varias vidas, sobre todo á de Anouk que enche a novela de principio a fin. Unha muller forte e especial que cambiou a vida de todos aqueles cos que se atopou polo camiño ( Charles, Alexis, Kate...) e que decidiu marcharse e deixar moitas preguntas sen contestar. Charles, amigo da infancia de Alexis, o fillo de Anouk, tratará de reconstruir a súa vida e, ó mesmo tempo, dárase de conta que na súa hai moitos aspectos que deben cambiar ( pasa o día traballando, de avión en avión, síntese coma se estivese fora de lugar na súa propia casa e, en definitiva, ten a sensación de que pode ser máis feliz con menos). O azar fai que coñeza a Kate, outra das persoaxes fundamentais da novela, e entón xa non ten dúbidas do que debe facer.
Nas páxinas 433-435 podemos achegarnos a algunha das reflexións de Charles, despois de coñecer a Kate : " Durante los trescientos ochenta y ocho primeros kilómetros, Charles no pensó en nada más que en esas horas tan cálidas. Puso el piloto automático, y lo asaltó una multitud de imágenes.
Nedra como un pajarillo herido con su mandíbula rota, los nombres de los caballos, la sonrisa de Lucas en el retrovisor, su gran sable de cartón dorado, el campanario de la iglesia, los rectángulos de tiza en los troncos de los castaños, la carta de amor que Alexis guardaba en su cartera, el sabor del Port Ellen...
(...) Durante el último kilómetro , en un París donde el aire era "bastante bueno" según el pronóstico del día, se dio cuenta de que había hecho todo el trayecto de ida obsesionado por la muerte, y el de vuelta, estupefacto ante la vida".
El consuelo
Autora : Anna Gavalda
Ed. Seix Barral, 558 páxinas.

2/7/08

Poemas sobre o mar

Son moitos os autores que, ó longo da súa obra, lle teñen dedicado algúns versos ó mar. Non pretendemos dende aquí facer un estudio exhaustivo sobre o tema, só tratamos de recomendar a lectura de poemas que tratan desta temática e que cada un faga a súa escolla.

Comezamos por "El joven marino" de Luis Cernuda. Pertence a Invocaciones a las gracias del mundo ( 1934-1935). Este poema sempre me lembrou á película Muerte en Venecia ( L. Visconti, 1971), baseada na obra de Thomas Mann La muerte en Venecia, sobre todo á persoaxe de Tadzio, o adolescente que fascina a Aschenbach.

Como o poema é extenso, só aparecerá un fragmento do mesmo.


" El joven marino "

El mar, y nada más.

Insaciable, insaciable.

Con pie desnudo ibas sobre la olvidadiza arena,
dulcemente trastornado, tal el hombre cuando un
placer espera,
tu cabello seguía la invocación frenética del viento,
todo tú vuelto apasionado albatros:
a quien su trágico desear brotaba en alas,
al único maestro respondías:
el mar, única criatura
que pudiera asumir tu vida poseyéndote.

(...) Quién pudiera vivir en la tierra
si no fuera por el mar...

LinkWithin