10/6/07

Despedida. Empoemémonos (VIII)

Pasa tan axiña este tempo tristeiro! Buscando poemas de título DESPEDIDA topamos tantos que este mes de xuño decidimos que todos levarán este título. E aínda que amargas, todas diferentes, comprobádeo xa con LÊDO IVO (Vals fúnebre para Hermengarda)



Heme aquí junto a tu sepultura,
Hermengarda,
para llorar carne pobre y pura
que nadie de nosotros vio pudrirse.

Otros vendrían lúcidos y enlutados,
sin embargo yo vengo borracho,
Hermengarda, yo vengo borracho.
Y si mañana encuentran la cruz
de tu tumba caída en el suelo
no fue la noche, Hermengarda,
ni fue el viento.
Fui yo.

Quise amparar mi ebriedad en tu cruz
y rodé por el suelo donde reposas
cubierta de margaritas, triste todavía.

Heme aquí junto a tu tumba,
Hermengarda,
para llorar nuestro amor de siempre.
No es la noche, Hermengarda,
ni es el viento.
Soy yo.

1 comentario:

Anónimo dijo...

ola Gracia!!!!

Levo aquí, no instituto, dende as 09.30h e non estás. Mandeiche unha mensaxe, e non estás. :(
Acabo de entrar aquí neste recuncho no que ti escribes o que sintes, e en canto entrei,Anxo marchou; andaba por aquí 'pululando' e ao ver que me poñía a ler o de 'Despedida Empoemémonos', 'fuxiu', foise para o vestíbulo a colocar cables para o ¿festival?

Non é un adeus, senón un ata sempre, ata logo, ata moi pronto!! recorda iso e non te me poñas tristeira.

Biquiños

LinkWithin